قدرشناسی کجاست؟

متاسفانه دیگر این روزها هیچ چیز شبیه گذشته نیست. کمتر دانشجویی یافت می شود که واقعا بدنبال دانش و علم باشد و احترام به استاد کم کم دارد به دست فراموشی سپرده میشود.. علت هم مشخص است ُ چون این روزها همه دانشجو هستند. همه قشرها میتوانند وارد دانشگاههای مختلف شوند. به همین علت سطح فرهنگی دانشجویان پایین و پایین تر می آید و هدف از ورود به دانشگاه و دانشجو شدن همه چیز میتواند باشد غیر از علم و دانش اندوزی.... عجیب است اما در طی این چند سال تدریس دریافتم که دانشجویان عمران خصوصا در مقطع کارشناسی (اکثرا دانشگاه آزاد و غیر انتفاعی) جز عده ای معدود از همه قدر ناشناس تر هستند.!!! به آسانی دروغ میگویندو ...چیزهایی که در سرتاسر زندگی همیشه از آن بیزار بودم...(البته به غیر از دانشجویان فهیم و با شخصیت دانشگاه بو علی سینا که از آنها هم ممنونم).

جا دارد اینجا از دانشجویان عزیز مهندسی توسعه و آبادانی روستاها تشکر کنم چون در تمام دوره ها که با این دانشجویان بودم از آنها جز ادب ُ احترام وُ فهم و درک بالا چیزی ندیدم...و اینها چیزهایی است که کمتر در دانشجویان  مهندسی عمران پیدا میشود...تنها میتوانم بگویم افسوس و حیف آن همه انرژی و تلاش و علاقه من ...دیگر تصمیم گرفته ام هرگز با دانشجویان دوره کارشناسی عمران ناپیوسته دانشگاههای آزاد و غیر انتفاعی درس بر ندارم ...هرگز...هرگز 

شکر نعمت نعمتت افزون کند   کفر نعمت از کفت بیرون کند

منبع : وبلاگ مهندس امیدی

-------------------------

پاسخ مهندس امیدی به یکی از کامنتهای این مطلب :

دیروز در وبلاگ دوست گرامی و استاد فرزانه  آقای مهندس جعفری نظر یک ناشناس (دانشجو نما) رو خوندم که عینا اونرو اینجا نقل میکنم 

ناشناس:

دردل های آقای امیدی مربوط میشه به اعتراض بچه ها در جلسه ی دانشجویان عمران به رفتار و کلماتی که ایشون در کلاس به کار می بردند. در حالی که اون موقع نه امتحانی در کار بود نه نمره ای و نه کاغذ پاره ای!! و دانشجو نماها (!؟) به توهینی که در سر کلاس به اونها میشد معترض بودند. تعجب میکنم از آقای امیدی که اینقدر ناشیانه با این مسئله برخورد کردند و کسانی رو که نقایص ایشون رو یادآوری کردند دانشجو نما !؟ و دروغگو!!! لقب دادند.یعنی ایشون کلماتی رو که در سر کلاس برای خطاب قرار دادن بچه ها به کار می بردند یادشون رفته ؟ خیلی بعید می دونم.

پاسخ به این دانشجو نما:

اولا کلماتی که من در مورد هر شخص در کلاس به کار میبرم درست منعکس کننده رفتار و حرکات اون شخص در سر کلاس است اگر کسی مودبانه سر کلاس بشینه و حرکاتی عجیب و غریب از خودش نشون نده  هرگز در کلاس من بهش حرفی زده نمیشه که بهش بربخوره ولی  امثال این دانشجو نما که حتما مورد لطف من در سر کلاس قرار گرفته خودش بهتر میدونه که چه کارهایی در کلاس انجام میدادن که اصلا اون کارها به یک دانشجو نمیخوره..به هر حال این روش منه که اگر کسی بخواد سر کلاس مزه پرانی کنه باید بدونه که باید تحمل شنیدن برخی چیزا رو هم داشته باشه...در واقع من در کلاس اجازه نمیدم که هر کی هر وقت دلش میخواد دهنشو بدون اجازه باز کنه و اگر این کارو کرده جواب کارشو شنیده که مثل اینکه یه کم براشون سنگین بوده...

دوما از طرز نوشتن و کلماتی که این دوست (دانشجو نما) بکار بردن معلوم میشه که چیکاره هستن و یقین هم درس من رو با نمره کم افتاده!!! و چون این بار از ارفاقهای بی مورد خبری نبوده حسابی حالش بد شده ....

و در نهایت اینکه ناراحتی بنده اصلا مربوط به این چیزی که ایشون گفته نبوده بلکه جو کلی کلاس و سطح پایین علمی و اخلاقی بسیاری دانشجوها (امثال همین مورد) باعث دلسردی من از این گروه شده.(البته بازهم میگم که عده ای معدود در بین آنها بسیار بسیار مودب و با شخصیت و فهیم هستند که حساب آنها جداست و در کلاس من هم هرگز کوچکترین حرفی به آنها زده نشده  و از این به بعد هم هر کمکی بتوانم به آنها ارائه خواهم داد)

این رفتار و حرکات قبلا در موسسه وحود نداشت و این رفتار (لشگر کشی و بی ادبیها) من رو یاد دانشگاه آزاد میندازه خوب که فکر میکنم میبینم خیلی از افراد دوره کارشناسی ناپیوسته ممکنه رفتارشون در این دوره نتیجه دوران کاردانی اونها باشه ولی مطمئنم که تا پایان این دوره میفهمن که اینجا از نمره مفتی و مدرک الکی خبری نیست و انشاالله در پایان دوره همه این دانشجو نماها هم تبدیل به دانشجو خواهند شد.....انشالله

منبع : http://omidi2010.blogsky.com/1389/04/23/post-135/